Η Αυχενική Μοίρα της Σπονδυλικής Στήλης αποτελείται από επτά σπονδύλους και ένα σύνολο από άλλα ανατομικά στοιχεία όπως οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι, οι αρθρώσεις, τα νεύρα, οι σύνδεσμοι και οι μύες, ενώ στον κεντρικό σωλήνα, που σχηματίζεται από τους σπονδύλους, κατέρχεται ο νωτιαίος μυελός. Οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις, οι τραυματισμοί και οι κακώσεις στα στοιχεία αυτά μπορούν να προκαλέσουν πολλά συμπτώματα, συχνότερα τον πόνο (αυχεναλγία), και άλλα νευρολογικά προβλήματα. Η αντιμετώπιση είναι σε μερικές περιπτώσεις χειρουργική.

Η Θωρακική Μοίρα της Σπονδυλικής Στήλης σχηματίζεται από δώδεκα σπονδύλους και παρουσιάζει ένα φυσιολογικό κυφωτικό κύρτωμα (από Θ5 έως Θ7). Αποτελεί την συνέχεια της Αυχενικής Μοίρας και συνεχίζεται με την Οσφυική Μοίρα της Σπονδυλικής Στήλης. Οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις, οι τραυματισμοί και οι κακώσεις στα ανατομικά στοιχεία της μπορούν να προκαλέσουν πολλά συμπτώματα, συχνότερα τον πόνο, αλλά και νευρολογικά προβλήματα. Γενικά τα προβλήματα στην θωρακική μοίρα είναι σπανιότερα σε σχέση με την αυχενική και την οσφυική μοίρα.

Η Οσφυική Μοίρα της Σπονδυλικής Στήλης αποτελείται από πέντε σπονδύλους. Οι διαταραχές στο επίπεδο αυτό είναι συνήθως το αποτέλεσμα της φυσικής φθοράς λόγω ηλικίας, μία διαδικασία που ονομάζεται εκφυλιστική νόσος της σπονδυλικής στήλης. Σπανιότερα, λόγω τραύματος μπορεί να προκληθεί πόνος στην μέση (Οσφυαλγία) από την μηχανική αστάθεια που προκαλείται στην Σπονδυλική στήλη, ή/και στα κάτω άκρα (Ισχιαλγία). Η χειρουργική θεραπεία προτείνεται σε μερικές περιπτώσεις.

Συχνές είναι οι τραυματικές κακώσεις του εγκεφάλου και του κρανίου που παρουσιάζονται ανάλογα με την βαρύτητά τους ως ένας ελαφρύς επιπολής τραυματισμός της κεφαλής μέχρι και μια βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Συμβαίνουν μετά από πτώσεις, σε τροχαία ατυχήματα, σε βίαιες επιθέσεις, σε πλήξη της κεφαλής από αντικείμενα, σε δυνάμεις επιβράδυνσης-επιτάχυνσης, κτλ. Στις κακώσεις αυτές περιλαμβάνονται η εγκεφαλική διάσειση, τα κατάγματα του κρανίου, τα υποσκληρίδια ή επισκληρίδια αιματώματα, η τραυματική υπαραχνοειδή αιμορραγία, η αιμορραγική θλάση κ.α.

Οι όγκοι του εγκεφάλου διακρίνονται σε πρωτοπαθείς, όταν προέρχονται από τα κύτταρα του εγκεφάλου, τις μήνιγγες, την υπόφυση κτλ., και σε δευτεροπαθείς όταν προέρχονται από όγκους που εντοπίζονται πρωτοπαθώς σε άλλα όργανα του σώματος (μεταστατικοί όγκοι). Παρουσιάζουν αυξανόμενη συχνότητα εμφάνισης στον γενικό πληθυσμό και η αντιμετώπισή τους είναι πολλές φορές πολυπαραγοντική (χειρουργική αφαίρεση ως κύρια θεραπευτική επιλογή, ακτινοθεραπεία, χημειοθεραπεία). Οι πρωτοπαθείς όγκοι, ανάλογα με την βιολογική τους συμπεριφορά διακρίνονται σε τέσσερις βαθμούς κακοήθειας (World Health Organization: WHO Grade I,II,III,IV). 

Ο υδροκέφαλος είναι η παθολογική συσσώρευση εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΝΥ) μέσα στις κοιλίες του εγκεφάλου με αποτέλεσμα να αυξάνεται το μέγεθος των κοιλιών και να ασκείται πίεση στον εγκέφαλο (αυξημένη πίεση στην κρανιακή κοιλότητα). Παρουσιάζεται όταν υπάρχει απόφραξη της φυσιολογικής ροής του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΝΥ) στις κοιλίες ή στον υπαραχνοειδή χώρο, σε διαταραχή της απορρόφησής του ή σε υπερπαραγωγή του στον εγκέφαλο. Η θεραπεία για τον υδροκέφαλο είναι κυρίως χειρουργική (σύστημα εξωτερικής παροχέτευσης ΕΝΥ, σύστημα παροχέτευσης ΕΝΥ με βαλβιδικό μηχανισμό και η ενδοσκοπική τρίτη κοιλιοστομία).